© Marc Verbeek

Bangkok is een feest. Ik ken althans weinig exotischer oorden met zoveel aantrekkingskracht. Ik was er in 1998 voor het eerst maar de tocht van het vliegveld naar de stad ontroert me vreemd genoeg steeds opnieuw. Als je Bangkok  als een levend organisme zou bezien, twijfel ik aan de meest expliciete levensvorm. Het heeft niet iets heroïsch, zoals Saigon of meer nog Hanoi. Meer iets van een druppel slootwater onder een microscoop. Nu geldt dat wellicht voor meer steden ter wereld, maar op de een of andere manier heeft dat onstuitbare in Bangkok altijd ogenschijnlijk iets terloops. En het ruikt er, dwars door de onmetelijke smog, altijd naar eten!